Style kierowania – Jak można a jak warto rządzić?

Przywództwo i władza to jeden z ulubionych tematów rozmyślań, rozmów, dyskusji codziennych czy telewizyjnych. Każdy ma coś do powiedzenia o władzy. Oczywiście jest tak dlatego, że władza dotyczy każdego z nas. Wszyscy jesteśmy przez kogoś rządzeni, „trochę” mniej z nas jest rządzącymi. Najczęściej nasze pięć groszy, jakie chcemy dodać do komentarzy o władzy jest niepochlebne. Najczęściej uważamy, że my zrobilibyśmy to lepiej.

O władzy można by wiele mówić i nie mniej pisać. Tym razem zapraszam do zapoznania się z odpowiedzią na pytanie – Jak można, a jak warto rządzić?. 70 lat temu amerykańscy psychologowie – Kurt Lewin, Ronald Lippitt i Ralph K. White opracowali klasyfikację stylów kierowania, która była i do dziś jest badana na bardzo szeroką skalę. Według modelu Lewina-Lippitta-White’a przywódców możemy podzielić na:

-autokratycznych – przywódców, którzy sami ustalają zasady działania, podział obowiązków, cele do osiągnięcia, nie wyjaśniając swoich intencji oraz nie angażując się w pracę swoich podwładnych,

-demokratycznych – tych, którzy włączają się w pracę zespołu, angażują swoich podwładnych w podejmowanie decyzji, ustalanie celów i reguł, a jednocześnie sprawują nad tym wszystkim swoją kontrolę,

– nieingerujących (inaczej określanych jako leseferycznych lub liberalnych) – najmniej znany styl, który charakteryzuje się minimalnym zaangażowaniem w pracę zespołu, w ustalanie celów, zasad czy ocenę pracy – taki lider daje swoim podwładnym wolną rękę niemal we wszystkim.

Jak wygląda praca podwładnych pod przywództwem tych trzech typów liderów? Jedno z wielu badań, sprawdzających uwarunkowania tego modelu (Lippitt i White, 1947), wykazało, że najwięcej pracy wykonują pracownicy pod kierownictwem autokratycznego lidera. Jest to jednak praca słabej jakości. Z drugiej strony, osoby pod kierownictwem lidera demokratycznego, wykonują ilościowo niewiele mniej pracy, ale najwyższej jakości. Styl nieingerujący skutkuje najniższymi wynikami na tych dwóch skalach. Jeśli chodzi o motywację oraz zadowolenie pracowników – oba te wskaźniki przy stylach autokratycznym i nieingerującym są niskie, natomiast przy stylu demokratycznym – wysokie. Badano również nastrój grupy – styl nieingerujący skutkował niechęcią, styl autokratyczny – agresją lub apatią, natomiast styl demokratyczny – życzliwością.

Wnioski są proste. Jeśli jesteś przywódcą, menedżerem czy liderem i zależy ci na efektywnej pracy twojego zespołu, weź przykład z lidera demokratycznego. Nie decyduj o wszystkim sam, ale też nie oddawaj wszystkiego innym. Kieruj, jednocześnie angażując zespół w podejmowanie decyzji, ustalanie kierunków i sposobów działania. Pracuj razem z nimi i pokaż im, że jesteś jednym z nich. Tym sposobem wzbudzisz zaufanie, oraz zaangażowanie swoich podwładnych, którzy będą wiedzieli, że ich zdanie się liczy, a ich szef jest po ich stronie.

Dużo wartościowej wiedzy można wynieść ze szkolenia z zarządzania.